ماه رمضان؛ بهار پرهیزکاران و موسم عبادت

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از سیستان و بلوچستان، مفتی محمدقاسم قاسمی، رئیس دارالافتای دارالعلوم زاهدان و عضو مجمع فقه اسلامی اهل‌سنت ایران در یادداشتی که در اختیار ایکنا قرار داده، ماه مبارک رمضان را بهار پرهیزکاران و موسم نیکی و عبادت نامیده است. در این یادداشت آمده است:
ماه رمضان با خیرات و برکاتش در حالی سپری شدن است؛ همان ماهی که از امتیاز نزول قرآن برخوردار است «هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ». رمضانی که انسان‌های پرهیزکار از چند ماه قبل فرا رسیدن آن را انتظار می‌کشیدند، و دریافتن آن را آرزو می‌کردند تا از این فرصت برای اصلاح نفس، پاکی قلب از آلودگی‌ها و زنگارهای مادیت استفاده کنند؛ آن را سپری در مقابل هجمه‌های نفس اماره قرار دهند و به‌عنوان نردبانی برای پیشرفت روحی، معنوی و اخلاقی و توشه‌ای در زمینه‌ ملاقات با مولی استفاده کنند.
چه بسا انسان‌هایی که آرزوی فرا رسیدن ماه مبارک رمضان را داشتند، اما اجل به آن‌ها مهلت نداد و در آستانه رمضان از این دنیا رخت بربسته و راهی سرای ابدی آخرت شدند و فرصت این ماه را از دست دادند؛ این درحالی‌ است که خداوند متعال یک بار دیگر سعادت دریافتن این ماه بزرگ را نصیب ما گردانید. پس بر ماست که این فرصت طلایی را مغتنم شمرده، از انوار و برکات آن به ‌نحو احسن فیض ببریم.
خداوند طبیعت این ماه را به‌گونه‌ای قرار داده است که دل‌ها در آن نرم می‌شود و نفس انسانی به سوی خشوع، عبادت، طاعت و نیکی گرایش پیدا می‌کند، زیرا محیط برای انجام اعمال صالح مهیاست؛ پیامبر اکرم نیز به این نکته اشاره کردند و فرمودند: هر گاه رمضان فرا می‌رسد درهای بهشت گشوده می‌شوند و دروازه‌های جهنم مسدود و شیاطین به زنجیر کشیده می‌شوند.
علامه سید ابوالحسن ندوی  چه زیبا می‌گوید: «رمضان یک موسم جهانی و همگانی برای عبادت، ذکر، تلاوت، تقوا و زهد است، در این موسم مسلمانان شرق و غرب با هم همنوا می‌شوند، جاهل با عالم، غنی با فقیر و سهل‌انگار با سختکوش و مجاهد هم‌دوش می‌شود. ماه مبارک رمضان همزمان در تمام کشورها، شهرها و روستاها بلکه در هر کلبه و قصری وجود دارد و هر کس به هر گوشه‌ای از جهان پهناور اسلام سفر کند عظمت و شکوه این ماه را به وضوح لمس می‌کند، چه آن که ابر نورانی رمضان بر سراسر جامعه اسلامی سایه افکنده است.»
به‌خاطر اهمیت بالای ماه مبارک رمضان بود که پیامبر اکرم همواره یارانش را در آستانه فرارسیدن این ماه مورد خطاب قرار داده می‌فرمودند: هان! رمضان؛ ماه برکت فرا رسیده است، خداوند در این ماه شما را با رحمت خویش می‌پوشاند، گناهان را محو می‌سازد، دعاها را اجابت می‌کند، و به رقابت شما در اعمال صالحه می‌نگرد، و در مقابل فرشتگان به شما می‌نازد، پس از خودتان به او خیر و انابت بنمایانید، زیرا بدبخت واقعی کسی است که در این ماه از رحمت خداوند محروم بماند.
 بدون شک پیامبر اکرم بر نجات و آسایش مومنان حریص و نسبت به آنان رئوف و مهربان بود، پس حساسیت این استراتژی را به اصحاب و امت مسلمه خاطرنشان کرد تا از انوار آن محروم نشوند و هیچ لحظه‌ای از لحظات سرشار از برکات آن را ضایع نسازند، زیرا ایشان نیک می‌دانست اگر بندگان در طول این ماه روی کارهای نیک تمرین نموده، گناهان و معاصی را ترک نمایند و به اصلاح نفس اهتمام کرده، آلودگی‌های گناهان را از خود بزدایند، و در مقابل خواهش‌های نفس سرکش فائق بیایند، در طول یک سال آینده بر انجام کارهای خیر موفق خواهند شد.
قطعا رفتار رسول خدا برای ما بهترین سرمشق است. از آنجایی ‌که ایشان به این ماه اهمیت خاصی قائل بودند و بالخصوص دهه اخیر، که سعی و تلاش ایشان در این ایام بیشتر از ایام دیگر بود، به کثرت قرآن را تلاوت می‌نمودند و وابستگی ایشان به قرآن افزایش می‌یافت.
ابن عباس روایت می‌کند: رسول‌الله سخاوتمندترین مردم بود اما  در رمضان هنگامی که جبرئیل را ملاقات می‌کرد این سخاوت به اوج خود می‌رسید؛ جبرئیل هر شب رمضان پیامبر را ملاقات و قرآن مجید را با ایشان مدارسه می‌کرد. رسول الله هنگامی که با جبرئیل ملاقات می‌کرد، در پخش خیر سخاوتمندتر از باد بود.