گفت‌وگوی آزادانه و علمی؛ رویکرد امام صادق(ع) در مواجهه با جریان‌های فکری
گروه معارف- رئیس دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان گفت: امام صادق(ع) در مواجهه با گروه‌های فکری مختلف، به آنها اجازه بحث و گفت‌وگوی آزادانه و علمی می‌داد و شاگردان خود را به گونه‌ای تربیت می‌کرد که توان نقد دیدگاه‌های مختلف را داشته باشند.
اصغر منتظرالقائم در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان اظهار کرد: امام صادق(ع) از شرایط سیاسی و اجتماعی زمان خود، یعنی درگیری امویان و عباسیان با یکدیگر به خوبی استفاده کرده و محفل علمی شیعیان را ایجاد کردند.
وی افزود: امام صادق(ع) دانشگاهی تاسیس کردند که پذیرای دانشجویان بسیاری در رشته‌های مختلف علمی بود که شیخ طوسی در کتاب رجال، تعداد آنها را ۳۲۸۰ نفر ذکر می‌کند. این دانشجویان با شیوه آموزشی امام صادق(ع) تربیت شدند و در راه تحکیم و قدرت‌بخشی به تمدن اسلامی تلاش کرده و فرهنگ اسلامی و شیعی را پیش بردند.
دوران امامت امام صادق(ع) عصر رشد و بالندگی علمی بود
رئیس دانشگاه معارف قرآن و عترت اصفهان با بیان اینکه نظام یادگیری امام صادق(ع) مبتنی بر پژوهش و آموزش بود، گفت: در این نظام آموزشی، فراگیرنده نقش اصلی را داشت و فعال بود، بنابراین وقتی فراگیرنده محور آموزش باشد، یادگیری و نوآوری بهتر انجام می‌شود. امام صادق(ع) چنین روشی را به‌کار برده و شاگردان بسیاری را در رشته‌های تخصصی نظیر کلام، ریاضی، جغرافیا، نجوم، فقه، تفسیر قرآن و حدیث تربیت کردند؛ به همین دلیل در عصر امام صادق(ع) و بعد از آن شاهد شکوفایی تمدن اسلامی و رشد و بالندگی علم هستیم که نتیجه فعالیت‌های علمی امام(ع) بود.
منتظرالقائم خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) در حالت تقیه قرار داشتند و بنابراین نمی‌توانستند به صورت مستقیم به تبلیغ دین بپردازند، ولی از نظر تحقیق و تالیف و آموزش به گونه‌ای عمل کردند که فرهنگ اسلامی در آن دوره تحت راهنمایی ایشان سرعت گرفته و به رشد و بالندگی رسید.
وی ادامه داد: شاگردان امام صادق(ع) به صورت شبکه‌ای در تمام سرزمین‌های اسلامی حضور داشتند و به همراه وکلای ایشان تقریبا جریان فکری فرهنگی جهان اسلام را در اختیار گرفته بودند.
این استاد دانشگاه با اشاره به نحوه مواجهه امام صادق(ع) با گروه‌های مختلف فکری گفت: امام به این گروه‌ها اجازه بالندگی می‌دادند، یعنی عرصه را برای آنها فراهم می‌کردند تا وارد بحث و گفت‌وگو شوند، ولی در عین حال شاگردان خود را به گونه‌ای تربیت می‌کردند که توانایی نقد دیدگاه‌های این گروه‌ها را داشته باشند.
وی اضافه کرد: امام صادق(ع) مناظراتی را میان گروه‌های مختلف فکری برگزار و خود مستقیما بر آن نظارت کرده و اشتباهات یاران خود را تذکر می‌دادند. این مناظرات به گونه‌ای ترتیب داده می‌شد که اهل کتاب بتوانند در فضایی آرام و صمیمانه و بدون ترس و وحشت عقاید خود را مطرح کنند و شاگردان امام به نقد این دیدگاه‌ها می‌پرداختند؛ بنابراین فضایی علمی وجود داشت که در آن، مخالفان در کمال آرامش و محبت دیدگاه‌های خود را مطرح می‌کردند. امام(ع) حتی به مخالفان اجازه می‌داد که در درس آن حضرت حضور یافته، سوال بپرسند و تشکیک ایجاد کنند تا شاگردان امام(ع) قدرت علمی بیابند.
انتهای پیام
