صلح امام حسن(ع) مبتنی بر خواست مردم بود
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان گفت: وقایع منجر به انعقاد قرارداد صلح امام حسن(ع) با معاویه نشان می‌دهد که در مقابل دشمن زورگو و عهدشکن باید مقاومت و ایستادگی کرد تا ناچار به تسلیم شود، ولی مردم صلح را انتخاب کردند و امام نیز انتخاب آنها را پذیرفتند.
اصغر منتظرالقائم، عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان، در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره سیره امام حسن مجتبی(ع)، اظهار کرد: ایشان در دوره جوانی شخصیتی بسیار شجاع و در اظهار عقیده دینی خود بسیار محکم بودند، به گونه‌ای که حتی یک بار خلیفه را از منبر پایین کشیده و به او متذکر می‌شوند که این جایگاه متعلق به پدرشان، امیرالمومنین(ع) است. امام حسن مجتبی(ع) قبل از دوران امامت خود در جنگ‌های دوره زمامداری علی(ع) شرکت داشتند و همیشه جلودار بودند و فداکاری می‌کردند.
وی افزود: ایشان در دوران امامت خود با شخصیتی بسیار مکار، سلطه‌گر و ستمگر به نام معاویه روبرو بودند که تمام ترفندهای حقه‌بازان عالم در وجودش جمع شده بود. هر چند امام حسن(ع) آمادگی دفاع از اسلام در برابر معاویه را داشتند، ولی به دلیل رفتار مردم کوفه و خیانت‌هایی که به حضرت شد، نتوانستند به اهداف خود جامه عمل پوشانده و معاویه را سر جایش بنشانند. این بود که برای حفظ یکپارچگی امت اسلامی و با توجه به اینکه معاویه قصد کودتا داشت، پیمان صلحی را با وی منعقد کردند که البته معاویه هیچ‌گاه به مفاد آن پای‌بند نبود، ولی چون برخی افراد با دشمن همراه شده بودند، امام ناچار به امضای پیمان صلح شدند و حکومت را به معاویه واگذار کردند.
عضو هیئت علمی گروه تاریخ دانشگاه اصفهان تصریح کرد: این قضیه تاریخی نشان می‌دهد که هر گاه مردم به هدف عالی و متعالی خود واقف بوده‌اند، در دفاع از اسلام ایستادگی کرده‌اند، ولی وقتی فریب توطئه‌های دشمن را خورده‌اند، خسارت‌های زیادی به امت اسلامی وارد شده است و بزرگترین خسارت این بود که امام حسن(ع) ناچار شدند حکومت را کنار بگذارند و مردم از علم و دانش و رحمت الهی به واسطه ایشان بهره نبردند.
منتظرالقائم ادامه داد: امیرالمومنین(ع) یک‌سری امکانات مالی برای کمک به فقرا وقف کرده و سرپرستی آنها را به عهده امام حسن(ع) گذاشته بودند، ولی ایشان هیچ‌گاه از این اموال استفاده شخصی نمی‌کردند و در تاریخ آمده که سه بار اموال خود را در راه رضای خدا بخشیدند. این نشان صداقت و بزرگواری امام حسن(ع) است و اگرچه سیاستمدار بزرگی محسوب می‌شدند، ولی در صحنه زندگی زاهدی به تمام معنا بودند.
وی درباره صلح امام حسن(ع) با معاویه، گفت: مثل امروز که آمریکا تمام رسانه‌های جهان را در خدمت اهدافش به کار گرفته است، معاویه نیز در آن زمان تمام کنشگران مطرح روز را به خدمت خود گرفته و آنها را خریده بود. بنابر متون تاریخی، این معاویه بود که پیشنهاد صلح را مطرح کرد و لوح سفیدی فرستاد تا امام هر چه می‌خواهد در آن بنویسد، ولی ایشان هیچ نوع امتیاز مالی برای خود ننوشتند و هر چه ثبت کردند، برای مصلحت امت اسلامی و شیعیان بود. اگر امام به جنگ ادامه می‌دادند، تشیع نابود می‌شد. ایشان مردم را مخیر کرده و اعلام کردند پیشنهاد معاویه برای ما هدف متعالی نیست و پیشنهادی خسارت‌بار است، اگر حاضر به ایستادگی باشید، به جنگ ادامه می‌دهیم، ولی مردم صلح را انتخاب کردند و امام نیز انتخاب آنها را پذیرفتند. در تشیع، امام نمی‌تواند به زور شمشیر حکومت را در اختیار بگیرد. امام حسن(ع) مشروعیت دینی داشت، ولی مردم با ایشان همراهی نکردند، لذا امام ناگزیر به صلح شدند.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان اضافه کرد: امام حسن(ع) چارچوب قرارداد صلح را براساس آزادی امت اسلامی و عدم آزار و اذیت شیعیان بسته بوده و تاکید کرده بودند که معاویه حکومت را به کسی واگذار نکند، ولی علی‌رغم ضمانت‌ها، معاویه به هیچ‌کدام از مفاد قرارداد وفادار نماند و این درسی است که در مقابل زورگویان عهدشکن باید ضمانت‌های محکم‌تری گرفت و مردم نیز باید به مقاومت ادامه دهند. اگر در مقابل دشمن کوتاه بیایند، از آنجا که دشمن زبان قدرت را می‌فهمد نه زبان صلح را، به اهدافش دست پیدا کرده و مثل معاویه عمل می‌کند. ما نیز امروز باید در راه استقلال و حیات کشورمان ایستادگی و استقامت داشته باشیم تا دشمن ناگزیر به تسلیم شود و از توطئه‌های خود دست بردارد.
انتهای پیام
