مالکیت معنوی و حق‌الناسی که دولت رعایت نمی‌کند

شب گذشته فرهاد فخرالدینی؛ موسیقیدان پیشکسوت کشور نسبت به اجرای اثرش در جشنواره موسیقی فجر بدون اخذ اجازه از وی گله کرد.

ماجرا از این‌ قرار است که ارکستر ملی ایران در جشنواره موسیقی فجر اثر فرهاد فخرالدینی را اجرا کرد و وی درباره این اجرا نوشت:

«امروز مطلع شدم قطعه محلی شلیل که با هارمونی و ارکستراسیون اینجانب فرهاد فخرالدینی تنظیم شده بدون اجازه و رضایت من در تاریخ ۲۸ بهمن ‌ماه ۱۴۰۱ با ارکستر موسیقی ملی ایران در جشنواره موسیقی اجرا شده است. لازم می‌دانم توضیح دهم که این قطعه به ارکستر مزبور واگذار نشده است و فقط یکبار اجازه اجرای آن را با این ارکستر به دوست و شاگرد عزیزم شهرام توکلی داده‌ام.

ارادتمند مردم شریف ایران فرهاد فخرالدینی.»

نکته جالب اینجاست که در هنگام اجرای این قطعه وزیر ارشاد و وزیر امور خارجه هم حضور داشته‌اند و می‌توانند به عنوان شاهد ماجرا شهادت دهند. ضمن اینکه دبیر جشنواره خود از موزیسین‌های فعال و مطرح بین‌المللی و هنرمندی آشنا با این مقوله است.

نظایر این اتفاق بسیارند و از درگیری محمدرضا شجریان با تلویزیون و رادیو بر سر پخش بی‌اجازه آثارش گرفته تا استفاده از اشعار شعرای مختلف در تبلیغات محیطی و رسانه‌ای و فضای مجازی ادامه داشته است.

متأسفانه این موضوع آن‌قدر تکرار شده که مطرح کردن آن برای هنرمندان و رسانه‌ها هم خسته‌کننده شده است و متأسفانه گویا هیچ گوش شنوایی وجود ندارد که آثار ادبی و هنری نظیر تولیدات دیگری چون خودرو و لوازم خانگی و دارو و ... حق امتیاز دارند و عجیب این است که بسیاری از آنها صاحب امتیاز با مجوز قانونی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارند.

این امتیاز نوعی حق‌الناس است و وقتی ما ادعای سیستم اسلامی برای اقتصاد کشور را داریم باید آن را همه رعایت کنند و این رعایت از سوی دولت باید دوچندان باشد.

صداوسیما که گوش شنوا ندارد و از هر تولیدی که دوست دارد استفاده می‌کند. لااقل وزیر محترم فرهنگ و ارشاد که مدام متذکر اسلامی بودن هنر و ادبیات است و در این زمینه حمایت مشهودی هم در وزارتخانه دارد گامی در این راه بگذارد تا شاید سازمان‌های دیگر هم به خود آیند.