در باب «رحمت حق بر کسی که رحم می‌کند» + فیلم
علامه محمدباقر مجلسی در کتاب ارزشمند «حياة القلوب» چنین اشاره کرده است: «آموزه‌های قرآن مجید و سخنان پیامبران جملگی بر این مهم تأکید دارد که هر که دارای صفت رحم، یکی از نشانه‌های ایمان باشد؛ پروردگار نیز بر او نظر رحمت کند.»
سلسله برنامه‌های «چشمه حکمت» خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در ماه مبارک رمضان با اتکا به مجموعه سه جلدی کتاب «قصه‌های عبر‌ت‌آموز قرآنی» به قلم قاسم ایمانی تلاش می‌کند تا با اتکا به بطن و متن آموزه‌های قرآن کریم در مسیر سعادت و رستگاری بشر؛ به ارائه مبانی و معارفی دست زند که ریشه آنها در فرامین الهی و روایت آنها از متن کلام‌الله مجید؛ زبان پیامبر اکرم(ص)؛ احادیث ائمه اطهار(ع) و مجلدات شریف و گرانسنگ تشیع قرار دارد.
پنجمین بخش از سلسله درس‌گفتارهای «چشمه حکمت» بر باب «نزول رحمت حق بر کسی که رحم می‌کند» با استناد به اشارات قرآنی و روایاتی از امام باقر(ع) استوار است.
ترحم حضرت داوود(ع) به یک جوان
در کتاب گرانسنگ «حياة القلوب» به قلم علامه محمدباقر مجلسی چنین می‌خوانیم: امام باقر(ع) فرمود: روزی حضرت داوود(ع) نشسته بود و جوانی نزد آن حضرت با نهایت پریشانی و جامه کهنه حضور داشت. پیوسته می‌آمد و می‌نشست و هیچ سخن نمی‌گفت. پس روزی ملک‌الموت به نزد داوود(ع) آمد و به داوود سلام کرد و به آن جوان نظری تند کرد.
حضرت از ملک‌الموت سبب این نظر را پرسید. او گفت: «مأمور شده‌ام بعد از هفت روز دیگر او را در این‌جا قبض روح کنم.»
حضرت داود(ع) بر آن جوان رحم کرد و از آن پرسید که «ای جوان آیا عیال داری؟»
گفت: نه و هرگز زنی تزویج نکرده‌ام.
حضرت داوود(ع) فرمود: «برو نزد فلان مرد عظیم‌القدری از بنی‌اسرائیل و به او بگو داوود فرمود و امر کرده شما دختر خود را به عقد من درآوری. و آنچه از مخارج خواهی بردار و نزد همسر خود باش تا هفت روز و روز هفتم به نزد من به همین جا بیا.»
آن جوان پیام را به آن مرد رسانید و آن مرد اطاعت کرد و دختر خود را به عقد او درآورد. جوان هفت روز نزد آن زن ماند و روز بعد به خدمت آن حضرت آمد. داود(ع) پرسید: «خود را در این چند روز چگونه یافتی؟»
گفت: هرگز مرا چنین نعمت و شادی حاصل نشده بود.
حضرت فرمود: «بنشین» و او نشست. حضرت داوود(ع) منتظر ملک‌الموت بود که بیاید و جوان را قبض روح کند. چون دیر شد و ملک‌الموت نیامد باز حضرت او را مرخص فرمود و گفت: «برو اما روز دیگر که فردا روز باشد بیا.» آن جوان رفت و باز روز هشتم به خدمت حضرت داوود(ع) آمد.
وقتی ملک‌الموت آمد حضرت به او فرمود: «مگر نگفتی که مأمور شده‌ام این جوان را تا هفت روز دیگر قبض روح کنم؟» گفت: «آری!»
حضرت فرمود: «سه هشت روز گذشت و او زنده است.»
ملک‌الموت گفت: «ای داوود؛ خداوند بر او رحم کرد به رحم کردن تو بر او و اجلش را 30 سال تأخیر انداخت.»
پس هر که دارای صفت رحم یکی از نشانه‌های ایمان باشد پروردگار بر او نظر رحمت کند.
قرآن مجید نیز در آیه آخر سوره مبارکه «فتح» می‌فرماید: «کسانی که با پیغمبرند، با کفار سرسختند و در بین خودشان رحم‌کنندگانند.»
اجرا و خوانش روایت از امین خرمی
انتهای پیام
