شفایی که در دعا نهفته است، در دوا نیست

به گزارش ایکنا از سیستان‌وبلوچستان، مولوی عبدالحمید اسماعیل‌زهی، امام جمعه اهل سنت زاهدان شب گذشته، 27 مردادماه در مسجد مکی این شهرستان گفت: الله تعالی می‌فرماید «ادْعُونِي أَسْتَجِب لَكُم» (غافر، 60) یعنی ای بندگان، مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم و کلمه «دعا» نیز به معنای خواندن است، یعنی خدا را بخوانیم؛ خداوند در این آیه، همه انسان‌ها را خطاب قرار داده، زیرا همان‌گونه که پروردگار انبیاء و صالحان است، خدای گناهکاران و خطاکاران نیز است.

وی با بیان اینکه انسان هنگام دعا باید خضوع و خشوع داشته باشد، ادامه داد: الله تعالی دعای انسانی که خود را گناهکار و خطاکار بداند، بهتر قبول می‌کند نسبت به دعای فردی که خود را بی‌گناه، پارسا، متقی و صالح بداند. نباید در مقابل خدا، تکبر داشته و خود را بری از هر گونه خطا بدانیم، زیرا اوست که به همه اعمال و گناهان و خطاهای ما آگاه است؛ بسیاری از ما متوجه گناهان خود نیستیم، لذا خود را متقی می‌دانیم، اما خداوند «بَصیرٌ بِالْعِباد» است.

امام جمعه اهل سنت زاهدان بیان کرد: خداوند به هرچه بخواهد، تواناست، اما می‌خواهد که بندگانش با او صحبت کنند، از آنان انتظار دارد که هنگام سختی‌‌ها، مشکلات، آفات و بلاها به دعا، توبه و استغفار متوسل شده و از خدای خود معذرت‌‌خواهی کنند.

وی افزود: متأسفانه ما بندگان در دعا کردن کوتاهی و سستی می‌کنیم؛ به یاد همه چیز می‌افتیم، جز خدایی که همه چیز در ید قدرت اوست؛ در حالی که باید با گریه و تضرع و زاری دعا کرد. نیازی هم نیست که حتماً به زبان عربی دعا شود، هر کسی بهتر است به زبان خودش دعا کند.

مولوی عبدالحمید اظهار کرد: در شرایط امروز که آفات و بلاها از هر طرف بر جوامع بشری هجوم آورده، بهترین عمل، دعا و تضرع و زاری است؛ شفایی که در دعا نهفته است، در هیچ دوایی نیست؛ طبق آیات و روایات، آفت و بلایی که می‌خواهد نازل شود، با دعا و تضرع رفع می‌شود و صدقه نیز بلا و مصیبت را رفع می‌کند.

وی گفت: گاهی خداوند متعال آفتی را در جامعه برای مدتی نگه می‌دارد تا بندگان به دعا و تضرع مشغول شوند، آنگاه آن آفت و بلا را رفع می‌کند؛ بنابراین نباید از رحمت الهی ناامید شد، بلکه باید صبر کرد و با دعا و استغفار، از خدا بخواهیم که بلاها را رفع کند.

این عالم اهل سنت افزود: همه انبیاء‌ وقتی به مصیبت و بلایی گرفتار می‌شدند، به دعا و تضرع و زاری متوجه می‌شدند. حدیثی در صحیح بخاری نقل شده که رسول خدا(ص) سوگند یاد کردند که روزانه هفتاد بار استغفار می‌کنند. در صحیح مسلم نیز از آن‌ حضرت نقل شده که می‌‌فرمایند: استغفار و توبه کنید که من روزانه صدبار استغفار می‌کنم.

وی اضافه کرد: رسول خدا(ص) گناهی نمی‌کردند که استغفار کنند، اما همین که گاهی با مردم مشغول می‌شدند و در آن وقت الله تعالی کمتر یاد می‌شد، به‌همین‌خاطر روزانه به استغفار مشغول می‌شدند؛ ما که هر لحظه دچار کوتاهی، خطا و گناه می‌شویم، باید بیش از آن‌ حضرت استغفار و توبه کنیم.

مدیر دارالعلوم اهل سنت زاهدان بیان کرد: با «استغفار» و «توبه» گناهان بخشیده می‌شود و درجات بندگان نزد الله تعالی بالا می‌رود. هر ملتی که «استغفار» کند، به عذاب گرفتار نمی‌شود؛ چراکه استغفار و توبه، عذاب الهی و آفات را دفع می‌کند.