درنده‌خویی بشر امروز، نتیجه گرسنگی روح است/ عاشورا، درس پرورش روح می‌دهد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از سیستان وبلوچستان، حجت‌الاسلام محسن کافی، مدرس حوزه و دانشگاه و فرزند مرحوم شیخ احمد کافی، شب گذشته در مراسم بزرگداشت شب دوم محرم، در مسجد جامع زاهدان، گفت: همانند جسم انسان که برای زنده ماندن و رشد، به غذا احتیاج دارد، روح انسان، که به مراتب مهمتر از جسم است، نیز برای رشد و تعالی به خوراک نیاز دارد.
وی ادامه داد: اضطراب، جنایت و درنده‌خویی بشر امروز، نتیجه گرسنگی روح است؛ انسان شرق و غرب، روحش گرسنه است و به این دلیل است که وحشی‌گری سراپای وجودش را فراگرفته است.
کافی اظهار کرد: در کشور خودمان، تحقیقات نشان داده است که در ماه‌های رمضان، محرم و صفر، آمار ظلم و جنایت و بزهکاری پایین می‌آید؛ چون در هر کوچه و برزن، سفره موعظه پهن است. حتی کسی که در مجلس هم ننشسته باشد، در حال عبور، حدیث ائمه را می‌شنود و با این غذا، روح او ملایم می‌شود.
وی افزود: در گذشته، مجالس روضه خوانی هفتگی وجود داشت؛ انسان‌ها بیشتر موعظه می‌شنیدند و به این ترتیب، از خیلی مسائل مراقبت می‌کردند. اما غذای روح انسان امروز، کم شده است؛ دیپلم و لیسانس دارد، اما روحش گرسنه است.
مدرس حوزه و دانشگاه بیان کرد: اگر نصیحت بشنویم، یعنی بر سر سفره نشسته‌ایم. وقتی روح انسان تغذیه شد، آرام می‌گیرد. مردی که بر سر همسرش فریاد می‌زند و تندی می‌کند، کمبود غذای روح دارد.
قدرت انسان، متبلور در روح اوست
وی در ادامه با بیان واقعیت روح، اظهار کرد: روح بزرگتر از جسم است و در آن جای نمی‌گیرد، اما متعلق به جسم است. مانند نور لامپ که از درون لامپ بیرون می‌آید، اما بزرگتر از خود آن است.
کافی ادامه داد: خداوند روح انسان را با جسم و جان او گره زده است؛ از چهار ماهگی با جسم پیوند خورده است و هنگام مرگ، این گره باز شده و روح از بدن جدا می‌شود.
وی عنوان کرد: حقیقت انسان، روح اوست؛ قدرت حقیقی انسان نیز متبلور در روح است. کمال انسان این است که روحش را قوی کند و کربلا در حقیقت، درس پرورش روح را به ما می‌دهد.

این واعظ و خطیب مردمی اظهار کرد: درسی که از عاشورا می‌توان گرفت، پرورش روح است. اگر حبیب ابن مظاهر می‌تواند آینده میثم را بگوید، و ما چنین قدرتی نداریم، به این دلیل است که روح او پرواز می‌کند، ولی روح ما گرفتار قفس است.
وی افزود: روح ما در قفس است، همانند پرنده‌ای که درون قفس اسیر شده است. این پرنده بال‌هایش سالم است، بینایی هم دارد، قدرت پرواز هم در او وجود دارد، اما چون درون قفس گرفتار شده، نمی‌تواند پرواز کند.
کافی ادامه داد: وقتی نوزاد متولد می‌شود، می‌تواند ملائکه را ببیند، اما وقتی بزرگتر می‌شود، لقمه‌های شبهه ‌ناک، گناه چشم و گوش، کم کم قدرت پرواز را از روح گرفته و آن را درون قفس جسم، اسیر می‌کند.
مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه کنترل جسم مساوی با قدرت روح است، اظهار کرد: برای آزادی روح از قفس جسم، باید از طرفی جسم را مراقبت و خوراکش را کنترل کرد و از طرف دیگر، با حدیث اهل بیت(ع) غذای روح را تأمین کرد.