روش مبارزه امام کاظم(ع)، بیداری افکار و رسوایی حاکمان غاصب بود

خدیجه دهواری، مدرس حوزه علمیه سراوان، در گفت‌وگو با ایکنا از سیستان ‌و بلوچستان، گفت: امام موسی(ع) در سن 20 سالگی، پس از شهادت امام ششم، به امامت رسید و به مدت 35 سال مسئولیت هدایت امت را بر عهده داشت.
وی افزود: امام موسی(ع) نه تنها از نظر علمی تمام دانشمندان و رجال علمی آن روز را تحت‌الشعاع قرار داده بود، بلکه از لحاظ فضایل اخلاقی و صفات برجسته انسانی نیز زبان‌زد خاص و عام بود.
مدرس حوزه علمیه سراوان بیان کرد: یکی از صفات اخلاقی بارز ایشان، کظم غیظ و گذشت و عفو در مقابل افراد نادان بود، بطوری که لقب « کاظم» به ایشان دادند.
وی ادامه داد: حاکمان عباسی که خودشان هم به غصبی بودن خلافتشان اذعان داشتند، به هر شیوه‌ای سعی می‌کردند جلوی اقدامات فرهنگی و سیاسی امام(ع) را بگیرند، زیرا از عظمت و نفوذ فکری ایشان در جامعه اطلاع داشتند.
دهواری اظهار کرد: در زمان حکومت منصور و هارون، قیام‌های پی در پی علویان و بنی‌هاشم با شکست روبرو شد و با شهادت رهبران و حامیان این نهضت‌ها، ثابت شد که در آن شرایط، هرگونه اقدام مسلحانه محکوم به شکست است، بنابراین امام کاظم(ع) برای مبارزه، روش دیگری برگزید و آن سازندگی افراد، بیداری افکار و رسوا ساختن ماهیت پلید حکومت بود.
وی افزود: امام کاظم(ع) بخش عمده‌ای از عمرش را در زندان خلیفه عباسی گذراند، با این حال انسان‌هایی عالم، متدین و سیاستمدار تربیت کرد تا در غیاب ایشان، مبارزه با حکومت را ادامه دهند.
مدرس حوزه علمیه سراوان اظهار کرد: شخصیت معنوی امام کاظم(ع) به‌ گونه‌ای بود که حتی زندان‌بان‌ها هم شیفته شخصیت والای ایشان می‌شدند و از اجرای دستور قتلی که از سوی خلیفه صادر شده بود سرپیچی می‌کردند، تا این‌که یکی از سرسپردگان دربار، امام(ع) را در داخل زندان مسموم کرده و به شهادت رساند.

انتهای پیام