ابراهیم زیدآبادی، مدرس دانشگاههای زاهدان در گفتوگو با ایکنا از سیستانوبلوچستان، گفت: ملی شدن صنعت نفت که در دهه سی رخ داد، یک حرکت ضد استعماری بزرگ بود و بدون شک از مهمترین وقایع تاریخ معاصر ایران است.
وی ادامه داد: در آن دوران، ایران بیش از یک سوم مجموع تولید نفت خام خاورمیانه را در دست داشت و منبع اصلی تأمین نفت کشورهای اروپایی بود، بنابراین واضح است که برای کشور استعمارگری همچون انگلستان، اهمیت فوقالعادهای داشته باشد.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: این حرکت در واقع از یکسو مبارزه با استبداد داخلی حکومت پهلوی و از سوی دیگر، جنبشی علیه استعمار خارجی بود؛ انگلیسیها که با این حرکت ملت ایران، منافع خود را در خطر میدیدند، در عرصه بینالمللی تلاش زیادی کردند تا به هر نوعی، جلوی ملی شدن صنعت نفت ایران را بگیرند.
وی گفت: در این رویداد، عوامل متعددی نقش داشتند و نمیتوان تنها یک گروه را بهعنوان عامل اصلی معرفی کرد؛ مجاهدتهای آیتالله کاشانی، نواب صفوی، فتوای مرجع تقلید آیتالله خوانساری و از سوی دیگر تلاشهای دکتر مصدق و دیگر ملیگرایان هر یک عاملی مؤثر قلمداد میشود.
زیدآبادی اظهار کرد: البته باید توجه داشت که گرچه روشنفکران و ملیگرایان تلاش بسیاری کردند و به هیچ وجه نمیتوان نادیده گرفت، اما آنچه نهضت را به پیش برد، روحانیت بود، زیرا در میان مردم نفوذ بیشتری داشتند؛ عنصر «ایمان» بود که به مردم انگیزه داد و نهضت را جلو برد.
وی گفت: رهبر معظم انقلاب در یکی از سخنرانیهایشان به این موضوع پرداخته بودند و اشاره کردند که « اگر مرحوم آیتاللّه كاشانی نبود، مسئله ملی شدن صنعت نفت بههیچوجه پا نمیگرفت» زیرا مردم ایران، مذهبی هستند و وقتی حرکتی، رنگ دینی بگیرد و مورد تأیید علما باشد، از هیچ تلاشی دریغ نمیکنند.
مدرس دانشگاههای زاهدان افزود: برخی علما نیز بودند که در مقابل این مسأله، موضع روشنی نگرفتند و اصولاً در سیاست دخالت نمیکردند، اما نقش علمایی همچون آیتالله کاشانی، نواب صفوی، فتوای آیتالله محمدتقی خوانساری و حمایت آیتالله سید صدرالدین صدر غیرقابل انکار است.
زیدآبادی بیان کرد: ملی شدن صنعت نفت در آن دوره، با اینکه دست انگلیس را از منابع کشورمان کوتاه کرد، اما به دلیل سرسپردگی شاه که شخص اول مملکت بود، مجددا استعمارگران از طریقی دیگر وارد شدند، تا اینکه با پیروزی انقلاب اسلامی، ایران به طور مستقل مدیریت صنعت نفت را برعهده گرفت.
انتهای پیام