امام حسن(ع) تجلی صفت «کریم» خداوند است

هانیه پنبه‌پز، مدرس حوزه و دانشگاه شهرستان زاهدان در گفت‌وگو با ایکنا از سیستان‌وبلوچستان، گفت: نیمه ماه مبارک رمضان، سالروز میلاد نخستین مولود زندگی مشترک امیرالمؤمنین(ع) و زهرای اطهر(س) یعنی امام حسن مجتبی(ع) است؛ امام بزرگواری که آنقدر کریم و بخشنده بودند که به ایشان لقب «کریم اهل بیت(ع)» دادند.

وی افزود: رسول خدا(ص) علاقه عجیبی به ایشان داشتند. روزی انس ابن مالک، صحابی رسول‌الله، وارد مسجد می‌شود و می‌بینید حسن(ع) که کودکی سه ساله بودند، از دوش پیامبر بالا رفته و دور ایشان می‌چرخد؛ احتمال داد که ایشان اذیت شوند، دست حسن(ع) را گرفت و از پیامبر جدا کرد. رسول خدا فرمود: «يا انس، دَع إبني و ثمرة فؤادي فانّه من آذى هذا فقد آذاني و من آذاني فقد آذى الله؛ پسرم و میوه قلبم را رها کن، هر کس حسن مرا اذیت کند، مرا آزرده و هر که مرا بیازارد، خدا را آزرده است».

این مدرس حوزه بیان کرد: کلمه «کریم» به معنای کسی است که بخشنده بوده و اهل کرم باشد؛ معمولاً وقتی یک صفت در انسان خیلی زیبا تجلی می‌کند، مردم او را به همین لقب می‌خوانند و صفت «کریم» که از القاب خداوند است، به زیبایی در وجود نازنین امام حسن(ع) تجلی کرده بود.

وی گفت: روزی ایشان از کوچه‌ای عبور می‌کردند، مشاهده کردند که تعدادی فقیر بر زمین نشسته و غذای ناچیزی می‌خورند؛ آنان از امام خواستند که با آن‌ها هم‌غذا شوند و ایشان نیز پذیرفتند. سپس فقرا را به خانه‌شان دعوت کرده و علاوه بر اطعام، به هر کدام پوشاک مناسبی هدیه دادند.

پنبه‌پز ادامه داد: امام(ع) علاوه بر آن‌که همواره همنشین نیازمندان می‌شدند، پای درد و دل آنان می‌نشستند و فقرا و ایتام را اطعام می‌کردند، حتی نسبت به دشمنان خود نیز رفتار کریمانه‌ای داشتند، هر کس ذات او هنوز شیطانی نشده بود، تحت تأثیر رفتار ایشان قرار گرفته و منقلب می‌شد.

وی با اشاره به اینکه مهربانی ایشان بی‌نظیر بود، اضافه کرد: روزی یک مرد شامی به مدینه آمد و از آنجا که مخالفان تبلیغات منفی زیادی علیه امام حسن(ع) و پدر بزرگوارشان علی(ع) کرده بودند، تا امام حسن(ع) را دید، شروع کرد به دشنام دادن و اهانت کردن. اما امام(ع) نه تنها خشمگین نشد، بلکه با لبخند فرمود «ظاهراً اینجا غریبه هستی، هر کاری داری به من بگو تا کمکت کنم» سپس او را به خانه‌شان دعوت کردند. این رفتار ایشان، مرد شامی را منقلب کرد و از آن روز مرید امام(ع) شد.

این مدرس دانشگاه اظهار کرد: متأسفانه شخصیت ایشان نیز همانند سایر ائمه اطهار(ع) ناشناخته مانده و امام(ع) غریب هستند؛ درس‌هایی در زندگی، رفتار و گفتار این بزرگواران وجود دارد که همچون کشتی نجات، انسان را در تلاطم‌های زندگی حفظ می‌کند، اما نتوانسته‌ایم از آن بهره ببریم.

پنبه‌پز گفت: محبت اهل بیت(ع) شرط ورود به بهشت است، اما به گفته مرحوم شریعتی، محبت باید بعد از معرفت ایجاد شده باشد تا نجات‌بخش شود و این گونه محبت است که انسان را حفظ می‌کند.