پای منبر علی(ع)/ 17
یاد خدا در خوشی و ناخوشی + فیلم
حضرت علی(ع) فرمود آن روزی که به سود تو است خدا را فراموش نکن و سرخوش و سرمست مشو و هنگامی‌که طبق میل تو نبود اندوهگین نباش چون هر دو امتحان الهی است.
محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران، به مناسبت ماه مبارک رمضان در سلسله مباحثی با عنوان «پای منبر علی(ع)» که به همت ایکنا و به صورت ویدیویی تولید شده است با نگاهی به نهج‌البلاغه به بیان پندهایی از امیرالمؤمنین(ع) پرداخته است که متن و فیلم جلسه هفدهم آن با عنوان «معارفه و تودیع» در ادامه می‌آید:
دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، بخواهیم یا نخواهیم آکنده از شهوت و محنت است یعنی پر از پسند و ناپسندی و خوشی و ناخوشی است و هیچ کس از ما همیشه و دائم سوار بر مرکب مراد نیست. هر زنده باد، مرده بادی دارد و هر معارفه‌ای دارای تودیعی است لذا باید هر دو را بپذیریم چراکه هر دو از واقعیت‌های جهان هستی است.
حضرت علی(ع) فرمود: «الدهر یومان، یوم لک و یوم علیک» یعنی زندگی دو گونه است روزی به نفع تو و روزی به ضرر توست. حال چطور فقط روزی که به سود توست روز خوبی است و به تودیع که می‌رسد تبدیل به روز بدی می‌شود؟ ایشان می‌فرماید آن روزی که به سود تو است خدا را فراموش نکن و سرخوش و سرمست مشو و هنگامی‌که طبق میل تو نبود اندوهگین نباش چون هر دو امتحان الهی است.
حضرت علی(ع) در حکمت صد و پنجاهم نهج‌البلاغه فرمود «لَا تَكُنْ مِمَّنْ إِنْ عَرَضَتْ لَهُ شَهْوَةٌ أَسْلَفَ الْمَعْصِيَةَ وَ سَوَّفَ التَّوْبَةَ وَ إِنْ عَرَتْهُ مِحْنَةٌ انْفَرَجَ عَنْ شَرَائِطِ الْمِلَّةِ» یعنی از کسانی نباش که هر وقت چیزی باب میل‌شان پیدا می‌شود به گناه دست‌اندازی کرده و توبه را به آینده حواله می‌دهند و اگر هم موقعی گرفتاری برای آنها پیش آمد به کلی شرط دینداری را کنار می‌گذارند و گویی با خداوند قهر کرده‌اند. بنابراین با خداوند، چه در خوشی و چه ناخوشی آشتی باشیم.
انتهای پیام مطالب مرتبط
