علی قائمی، روانشناس و مدرس دانشگاه تهران در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از سیستان وبلوچستان، گفت: تعریفی که در اسلام از خانواده وجود دارد عبارتست از گروهی متشکل از یک زن و مرد که در سایه عقد یا نکاح، در کنار هم قرار گرفته و وجود فرزندان، آن را تکمیل میکند، در حالی که این تعریف در دنیای غرب وجود خارجی پیدا نمیکند.
وی افزود: نکته اول در تعریف فوقالذکر این است که خانواده را متشکل از یک زن و مرد میداند در حالی که در غرب، دو مرد یا دو زن هم حق قانونی دارند که به طور رسمی با یکدیگر ازدواج کنند اما اسلام با هر دو مخالف است و به شدت از آن نهی می کند.
مدرس دانشگاه تهران بیان کرد: نکته دیگری که در این تعریف قابل توجه است انعقاد پیمان زناشویی بهوسیله عقد نکاح در اسلام است که عقد، یک قرارداد بین زن و شوهر بوده که طی آن مرد متعهد میشود کلیه هزینههای زندگی بر عهده بگیرد. همچنین هر چیزی که خلاف شرع نباشد و با مقتضای عقد نکاح منافات نداشته باشد میتواند شرط ضمن عقد باشد.
وی گفت: در اسلام روابط زناشویی در سایه عقد نکاح مشروع میشود و تا زمانی که چنین عقدی نباشد رابطهای هم نباید وجود داشته باشد اما در غرب چنین مسئلهای مطرح نیست و برقراری هرگونه رابطه اگر با رضایت طرفین باشد، مانعی ندارد.
قائمی اظهار کرد: فرزندآوری نکته دیگری است که در تعریف فوق ذکر شده لکن در دنیای غرب نه تنها مورد توجه نیست بلکه خانوادهها به شدت از آن اجتناب میکنند، همچنین دولتهایی مثل چین نیز از این موضوع استقبال کرده و حتی بیشتر از یک یا دو فرزند را مجاز نمیدانند.
روانشناس و مدرس دانشگاه تهران در پایان افزود: ازدواج یک پدیده مقدس و یک ضرورت و نیاز فطری است اما فرزندآوری مستلزم کسب آمادگیهای لازم و در آموزههای اسلام مشروط به داشتن صلاحیت است و این شرطی بسیار عقلایی است، زیرا وقتی انسان میخواهد وارد کار دامپروری شود ابتدا در این زمینه تحقیق کرده و با آگاهی وارد آن میشود اما چه بسا مردان و زنانی که حتی بدون کسب کمترین آگاهی صاحب فرزند میشوند.