حجتالاسلام سیدحسن پورموسوی، مدرس حوزه علمیه امام جعفر صادق(ع) زاهدان در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از سیستان و بلوچستان، گفت: انسان به دلیل غرائز و وسوسههای نفسانی که در وجود خود دارد، به سمت گناه کشیده میشود، اما خداوند نیروی بازدارندهای نیز در وجود انسان گذاشته که نیاز به تقویت دارد.
مدرس حوزه علمیه امام جعفر صادق(ع) زاهدان بیان کرد: اگر کسی که میخواهد گناه کند، در نظر داشته باشد که در حین ارتکاب گناه، خدا ناظر بر اعمال اوست، به خود اجازه گناه کردن در محضر خدا نمیدهد.
وی ادامه داد: کسی میتواند گناه کند که از سرزمین خدا خارج شده باشد، رزق و روزی خدا را نخورد و بدون استفاده از نعمتهای الهی هم زنده بماند؛ وقتی هیچکدام از اینها امکانپذیر نیست، گناه کردن ما هم گستاخی است.
پورموسوی اظهار کرد: حساب کردن سود و زیان واقعی، انسان را از گناه بازمیدارد، کسانی که از لذتهای دنیوی که با دستورات الهی مغایرت داشته باشد، چشم میپوشند و به وعدههای الهی امید بسته باشند، در حقیقت سود و زیان را سنجیدهاند و سود بزرگتر را انتخاب کردهاند.
وی گفت: ماهواره و شبکههای اجتماعی امروزه بهدنبال عادی کردن گناه و قبح شکنی از گناهان هستند، بنابراین تا جای امکان، باید از محیطهایی که زمینه گناه را فراهم میکنند، دوری کرد.
مدرس حوزه علمیه امام جعفر صادق(ع) زاهدان با بیان اینکه سبک شمردن گناه، خود از جمله گناهان کبیره است، عنوان کرد: گناه، روح انسان را بیمار میکند و هرچه بیشتر آلوده شویم، قبح گناه در چشم ما میشکند.