قرآن یاغی‌گری و کفران نعمت را معادل استکبار می‌داند
کد خبر: 4010536
تاریخ انتشار : ۱۳ آبان ۱۴۰۰ - ۱۱:۰۴
یک استاد دانشگاه:

قرآن یاغی‌گری و کفران نعمت را معادل استکبار می‌داند

عضو هیئت علمی دانشگاه معارف قرآن و عترت(ع) اصفهان گفت: در قرآن واژه استکبار به‌کار نرفته، ولی معنا و مفهوم آن در قالب مفاهیمی مثل یاغی‌گری در برابر فرامین الهی و کفران نعمت آمده است.

روز مبارزه با استکبار جهانی

حسن حکمیون، عضو هیئت علمی دانشگاه معارف قرآن و عترت(ع) اصفهان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، با اشاره به ۱۳ آبان، روز مبارزه با استکبار جهانی، اظهار کرد: در قرآن واژه‌ای با عنوان استکبار به‌کار نرفته است و اگر بخواهیم معنا و مفهوم این واژه را در نظر بگیریم، قرآن از کافر، ظالم، طاغی و کسی که علیه خداوند قیام کرده و فرامین الهی را اطاعت نمی‌کند، نام می‌برد. کسانی که به مبارزه با خدا برمی‌خیزند، در واقع خلاف دستورات کتب آسمانی و پیامبران عمل می‌کنند.

وی افزود: یکی از فرامین الهی، اطاعت از پیامبران است و برای همه امت‌ها رسولانی همراه با کتاب فرستاده شده، تا انسان‌ها در روز قیامت از بابت هدایت و راهنمایی، عذری نداشته باشند، ولی غالب پیامبران کشته شدند و فرامین الهی نادیده گرفته شد.

عضو هیئت علمی دانشگاه معارف قرآن و عترت(ع) اصفهان بیان کرد: آیات تبشیری قرآن به انسان بشارت می‌دهد که اگر فرامین الهی را اطاعت کند، خداوند او را به بهشت جاودان می‌برد، یعنی جایی که تمام نعمت‌های الهی در حد اعلا در آن وجود دارد. این نعمت‌ها در قرآن بیان شده است، تا انسان از آنها آگاه شود و به عمل صالح رو آورد. در واقع، نیکی و عمل صالح برای این است که از یاغی‌گری و کفران نعمت پرهیز شود.

حکمیون ادامه داد: قرآن فقط به بشارت دادن بسنده نکرده و بلافاصله انذار می‌دهد که عدم اطاعت از فرامین الهی به معنای ارتکاب گناه است و دوزخ را به دنبال خواهد داشت. بنابراین، هم بهشت و نعمت‌های آن توصیف شده است، تا انسان به نیکی و اطاعت از امر خدا میل پیدا کند و هم انذار داده شده، تا از ارتکاب گناه پرهیز شود و البته تبشیر و انذار در کنار هم، از رحمت‌های الهی نامیده شده است. اگرچه تبشیر جلوه بیشتری در قرآن دارد، ولی در کنار آن انذار نیز به‌کار رفته است.

وی تصریح کرد: ایمان به خدا و معاد و اطاعت از فرامین الهی از روی اخلاص، به‌خصوص خواندن نماز، راه مبارزه با استکبار است. کسی که سر به سجده می‌گذارد، نمی‌تواند در مقابل خدا گردن‌کشی کند و از انسان‌ها باکی نخواهد داشت. در عبادت نیز باید از توصیفاتی استفاده کنیم که خداوند درباره خود به‌کار برده است، نه چیزهایی که از پیش خود می‌تراشیم. بنابراین، راه فرار از طغیان، انجام دستورات الهی است.

انتهای پیام
captcha