علامه حسن‌زاده اهل ذکر بود

به گزارش ایکنا از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین احمد عابدی، مدیر دارالقرآن علامه طباطبایی، 27 آبان‌ماه در همایش «حکیم الهی» ویژه بزرگداشت علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، برادرش علامه سیدمحمدحسن الهی و  شاگردش علامه حسن‌زاده آملی که در دارالقرآن علامه طباطبایی برگزار شد، گفت: علامه طباطبایی در مسجد سلماسی تدریس می‌کرد وقتی از پله‌ها پایین می‌آید دکتر احمدی به ایشان می‌گوید برخی از جاهای المیزان سهو قلم‌هایی وجود دارد، علامه اشک می‌ریزد و می‌گوید آقای احمدی من این کتاب را نوشتم ولی یک نفر به من کمک نکرده است و حتی کاغذی را که می‌خواهم بنویسم ندارم.

این پژوهشگر حوزه علمیه قم با تأیید سخنان علامه طباطبایی، تصریح کرد: امروز که بررسی می‌کنیم می‌بینیم بسیاری از صفحات این کتاب پشت نامه‌هایی نوشته شده که برای علامه ارسال شده بود.

تقدیم ثواب المیزان به روح پدر علامه

وی ادامه داد: برادر ایشان، سید حسن طباطبایی از تبریز خدمت علامه نامه‌ای می‌نویسد که  من در عالم رویا خدمت پدر رسیدم و پدر فرمود محمدحسین المیزان را نوشت، سهم ما را نداد، علامه در جواب نامه می‌نویسد فکر نمی‌کردم نوشتن المیزان ثواب داشته باشد، نوشتن آن وظیفه من بوده است، اگر ثوابی داشت آن را به روح پدرم هدیه می‌کنم، برادر مجدد نامه می‌نویسد که پدر را در مبشره دیگری دیدم فرمود محمدحسین سهم ما را داد، ثواب این تفسیر به روح پدری که چنین فرزندی را تربیت کرده هدیه شده است.

عابدی در ادامه سخنان خود با اشاره به جایگاه علمی و تقوای علامه حسن‌زاده آملی، گفت: این عالم بیش از ۱۳۰ کتاب نوشته است که اگر ما بخواهیم از روی این کتاب‌ها بنویسیم نمی‌توانیم کتاب هزار و یک نکته نشان می‌دهد که ایشان در چهل علم اظهار نظر کرده است.

وی افزود: علامه حسن‌زاده علاوه بر اینکه عالم و فقیه و صاحب رساله بود و مقلدانی نیز داشت، انسان عابد و زاهد و اهل ذکری بود او در یکی از کتاب‌های خود نوشته درباره آثار خواندن صد بار سوره دخان در هر 23 روز اول ماه مبارک رمضان نوشته است، خود ایشان به این کار اصرار داشتند سوره دخان سه صفحه است، صد بار خواندن آن ۳۰۰ صفحه می‌شود که هفت ساعت خواندن آن زمان می‌برد.

علمای بزرگ، عرفای بزرگ بودند

عابدی گفت: علامه حسن‌زاده اهل این نبود که نماز را سریع بخواند و به دنبال کارش برود علمای بزرگ، عارف‌های بزرگی بودند؛ آقا محمد شوشتری وقتی که برای نماز ظهر و عصر به مسجد می‌آمد دو نفر زیر بغل‌هایش را می‌گرفتند اما با این حال وقتی که در محراب قرار می‌گرفت ۱۶ رکعت نافله ظهر و عصر را ایستاده می‌خواند نماز ظهر او 15 دقیقه طول می‌کشید.

وی تصریح کرد: آقای شوشتری هر سال که کتاب می‌نوشت کتابش کتاب سال کشور بود؛ این علم و این دانشی که این بزرگواران دارند عنایت خداوند و لطف خدا و به برکت این عبادت‌ها و تهجدها بوده است.