چله‌نشینی انسان را پاک و همسنخ با ملکوت می‌کند
یکی از شاگردان علامه حسن‌زاده آملی گفت: علامه در فتح قله‌های عمل، سرآمد و اهل ریاضت بود، اهل چله گرفتن و اربعین داشتن بود. گاهی اوقات که صحبتی به میان می‌آمد می‌فرمود: اربعین انسان را پاک و همسنخ با ملکوت می‌کند، وقتی همسنخ شد، مرتبط می‌شود، مرتبط که شد، بهره‌مند می‌شود و بهره‌مند که شد، دیگران را بهره‌ور می‌کند.
به گزارش ایکنا از مازندران، نشست علمی «عیار نقد» با موضوع نقد و بررسی و پاسخ به شبهات درباره آراء علامه ذوالفنون حسن حسن‌زاده آملی(ره)، با حضور اساتید حوزه و دانشگاه، دانشجویان و جمعی از معارف‌جویان، 10 آذرماه در سالن همایش دانشکده علوم قرآنی آمل برگزار شد.
در ابتدای این نشست تخصصی، حجت‌الاسلام سیدمعصوم حسینی، رئیس دانشکده علوم قرآنی آمل، گفت: سخن گفتن از علم سهل و ممتنع است. امروز به یقین باید علامه حسن‌زاده آملی را احیاگر عرفان وحکمت اسلامی بدانیم. ایشان تندیس علم و تقوا، اخلاق و سلوک عرفانی است. ای کاش قبل از وفات ایشان چنین محافل علمی برگزار می‌شد تا حضرت علامه بیشتر شناخته می‌شد.
در ادامه شاگردان برجسته علامه حسن‌زاده آملی، آقایان آیت‌الله رمضانی و آیت‌الله سیدیدالله یزدان‌پناه نیاکی جهت پاسخگویی به شبهات و سؤالات با دعوت مجری نشست در جایگاه مستقر شدند.
آیت‌الله حسن رمضانی در پاسخ به پرسشی درباره خداانگاری ماسوالله، اظهار کرد: در کنار وحدت وجود، کثرت مظاهر را داریم. معنی وحدت وجود این نیست که هرچه در عالم می‌بینیم، آن را خدا بدانیم. بلکه فرق است بین اینکه موجود را خدا بدانید یا خدانما بدانید. عالم همه آیات خدا هست و خدا نیست.
آیت‌الله یزدان‌پناه نیاکی نیز در پاسخ به این سؤال اینگونه بیان کرد: هر قومی سخنی دارد و با اصطلاحات خودش مسائل را بیان می‌کند. بنابراین خداوند سبحان نامتناهی است و خدا در دل هر موجودی حاضر است، اما اینکه اینگونه گفته شده که همه خدا هستند، این درست نیست.
وی در پاسخ به اینکه آیا تفکر وحدت وجودی ضد توحیدی است؟ گفت: وحدت وجود توحید ناب است، نه اینکه ضد توحید باشد. هستی که با عدم سر سازگاری ندارد، وجود، واجب است. لذا، تعدد معنا ندارد. وجود واحد است، اما معنی واحد بودن وجود این نیست، وحدت وجود در کنار مظهر وجود یک حقیقت است که همه را اداره می‌کند. بنابراین، همه مظهر یک حقیقت و وابسته به یک حقیقت هستند.
این کارشناس مذهبی با توصیه به اینکه به جای توحید عرفانی از توحید قرآنی بهره ببرید، افزود: همه موجودات یک حدی از حضرت حق را دارند که اسمی از اسماءالله می‌شوند و کل عالم وجه الهی است.
آیت الله حسن رمضانی در پاسخ به این سؤال که آیا اعراض از ذکر مقدس تحلیل (لا اله الا الله) برای کسی که قائل به مقام وحدت است جایز است؟ بیان کرد: حضرت علامه در الهی‌نامه خود نسبت به این ذکر سخنی دارند که می‌فرمایند؛ «من از گفتن ذکر الله شرم دارم» که در واقع این سخن علامه، معنای کنایه‌ای دارد، اما در مقام عمل این‌طور نیست. این سخن علامه در واقع شرمندگی از این ذکر مقدس است، چون در مقام عمل خود را لایق نمی‌بیند و خودش را قابل به کار بردن این واژه نمی‌دیدند.
آیت‌الله یزدان‌پناه نیاکی در پاسخ به اینکه بر حق بودن تمام ادیان بنا بر نظر اهل معرفت چه معنایی دارد؟ اظهار کرد: هر دینی در زمان خودش حق بوده است، اما وقتی دین خاتم‌الانبیا(ص) آمد همه باید تابع خاتم باشند. ما یک حق مطلق داریم و یک حق خاص(غیر مطلق). ما یک استقامت عام داریم و یک استقامت خاص. حقانیت خاص متعلق به اسلام و خاتم رسالت است و سایر ادیان دارای حقانیت نسبی هستند. حتی ادیان پیشین الهی هم در دوره ختمی پایان یافته است مگر با شرایطی که شریعت ختمی دارد بتوانند در دوره اسلامی باشند.
وی ادامه داد: کل ادیان هویت هستی هستند، کافر به جهنم می‌رود، اما با همان استقامت و همگان خدا را ملاقات خواهند کرد. خداوند در دیدار با مؤمنان رحمان و ودود است، اما در دیدار با کافران خداوند قهار و منتقم است.
آیت‌الله حسن رمضانی در پایان این نشست در توصیف حالات و احوالات استاد خود علامه حسن‌زاده آملی، گفت: استاد ما به معنی واقعی کلمه آیت‌الله بود. زندگی وی سرتاسر خداجویی و خدامحوری و خدانمایی بود. دیدنش انسان را به یاد خدا می‌آورد. استاد به معنای واقعی کلمه عالم عامل بود و از دو گوهر علم و عمل در حد استعداد فوق‌العاده خودش بهره گرفت و قله‌های علم را یک به یک فتح کرد و در شعب علوم و فنون مختلف منحصر شد و مؤلف و معلم بود. او آثاری را به عالم علم و معرفت تقدیم کرد.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: علامه در فتح قله‌های عمل هم سرآمد بود. او اهل ریاضت بود، اهل چله گرفتن و اربعین داشتن بود. گاهی اوقات که صحبتی به میان می‌آمد می‌فرمود: «همین جیک جیکی که می‌کنم» (یعنی حرف‌هایی که در فضای سیر و سلوک میزنم) همه‌اش نتیجه همان اربعین‌هایی است که می‌گرفتم. اربعین انسان را پاک و همسنخ با ملکوت می‌کند، وقتی همسنخ شد، مرتبط می‌شود، مرتبط که شد، بهره‌مند می‌شود و بهره‌مند که شد، دیگران را بهره‌ور می‌کند.
این شاگرد علامه اظهار کرد: علامه حسن زاده آملی(ره) در بعد علمی و عملی سرآمد بود او در بعد علم معلم و در بعد عمل مربی بود. واقعا آنچه را که خودش کسب کرده بود از علوم معارف، در طبق اخلاص گذاشت و به شاگردان خود منتقل کرد و برای شاگردانش فوق‌العاده ارزش قائل بود و به آن‌ها عشق می‌ورزید.
وی افزود: اگر بخواهیم در یک کلمه حضرت علامه را خلاصه کنم می‌گویم عشق مجسم، عشق به پاکی، عشق به خدا، عشق به علم، عشق به بندگان خدا و شوق بندگی خدا. استاد عزیز ما یکپارچه عشق بود و خداوند ان‌شاءالله روح این مرد بزرگ را با انبیا(ص) و اولیا(ع) محشور و ما را هم از فیوضات خود بهره‌مند کند.
گزارش از سعید سماواتی‌ناندلی
انتهای پیام
