گروه معارف: مدرّس حوزه علمیه زینبیه شهرستان سراوان گفت: اخلاص در عمل، مسئلهای نیست که بتوان آن را نادیده گرفت، بلکه گاهی از خود عمل نیز مهمتر بوده و طبق فرموده نبی مکرم اسلام، شرط پذیرش اعمال، اخلاص است؛ شرطی که متأسفانه از آن غفلت میشود.
گروه معارف: رئیس دارالافتای دارالعلوم اهل سنت زاهدان گفت: رسیدن به سعادت، بدون تقوا امکانپذیر نیست؛ انسان اگر بخواهد با ثروت و قدرت به سعادت برسد، زندگی برایش تنگ و هر روز پریشانتر میشود.
گروه معارف: مدرس حوزه علمیه قم گفت: عشق و محبت مردم نسبت به خاندان رسول خدا(ص) روزافزون است؛ هر سال این چراغ پرفروغتر میشود و علیرغم همه تبلیغاتی که دشمنان اهل بیت(ع) میکنند، قلوب مردم بیشتر به این خاندان وابسته میشود؛ این محبت، دلایلی دارد.
گروه معارف: حجتالاسلام کافی گفت: هر مسلمانی در قبال قرآن، سه وظیفه اصلی دارد، اگر به این وظایف عمل کردیم، قرآن وارد زندگیهای ما میشود و دردهای ما را شفا میدهد؛ چون غذای روح، موعظه بوده و قرآن، موعظه است.
گروه معارف: رئیس اداره تبلیغات اسلامی شهرستان زاهدان گفت: فرهنگ عاشورایی از نسل جوان، سرباز امام زمان(عج) میسازد، بنابراین باید این فرهنگ را حفظ کرد و در هر دورهای، حقیقت عاشورا را برای نسل جوان تبیین کرد.
گروه معارف: حجتالاسلام محسن کافی گفت: اضطراب، جنایت و درندهخویی بشر امروز، نتیجه گرسنگی روح است؛ انسان شرق و غرب، روحش گرسنه است و به این دلیل است که وحشیگری سراپای وجودش را فراگرفته است.
گروه معارف: امام جمعه شهرستان زاهدان گفت: حقیقت عاشورا، همانند حقیقت قرآن عظیم و دستنیافتنی است، بطوری که بخشهای عظیمی از عاشورا هنوز برای جامعه ناپیدا است.
گروه معارف: مدرس حوزه علمیه زینبیه(س) شهرستان سراوان گفت: بصیرت و زمانشناسی از مهمترین آموزههای مکتب عاشورا است؛ در این مکتب میآموزیم که اگر نتوانیم جبهه حق را از باطل تشخیص دهیم و یا قدرت تشخیص درست زمان و موقعیت را نداشته باشیم، خواه ناخواه در زمین دشمن حرکت کردهایم.
گروه معارف: امام جمعه اهل سنت شهرستان زاهدان گفت: انسان دارای دو بُعد حیوانی و ربّانی است؛ اگر حبّ دنیا داشته باشیم، یعنی بعد حیوانی ما تقویت شده است و در نتیجه این محبت افراطی به دنیا، ما را بهسوی تیرهبختی سوق خواهد داد.
گروه معارف: مدرس حوزه علمیه زینبیه(س) شهرستان سراوان گفت: وجود مبارک امام کاظم(ع) تبلور آرمانهای مسلمانان بود؛ هرچه حکومت تلاش میکرد تا امام(ع) را از مردم جدا کند، مردم بیشتر مجذوب ایشان میشدند، حتی در اسارت، زندانبانها نیز شیفته شخصیت والای ایشان شده بودند.