از جمله علائم ظهور، وضعیت قرآن و قاریان قرآن است که در روایات مربوطه ذکر شده و بسیار تکاندهنده است: «قرآن، مهجور و متروک شود. به قرآن استخفاف کنند. شنیدن قرآن بر مردم سنگین باشد. غنا و آوازهخوانی به قرآن کنند. قرآن را مزامیر خود سازند؛ یعنی مانند تصنیف، آلت غنای خود قرار دهند. جمعی قرآن را برای غیر خدا بیاموزند. قرآن را زینت و زیور کنند. از قرآن مگر رسم آن نماند. قاریان عامل بروند و قاریان فاسق بمانند. قاریان، زیاد و فقها کم باشند. قاریان میل به امرا کنند. قاریان در بین خود یکدیگر را ملامت کنند. قاری، بسیار، ولی عملکنندگان به قرآن کم باشند.»