Hadîd suresi Medine döneminde inmiştir. 29 ayettir. 27.cüzde yer almakta olup Mushaftaki sıralamada elli yedinci, iniş sırasına göre doksan dördüncü suredir.
Sure, adını 25. ayette geçen “elHadîd” kelimesinden almıştır. Hadîd, demir demektir.
Tevhid, Allah’ın sıfatları, Kur’an’ın büyüklüğü, mümin ve inkarcıların kıyamet günündeki durumları bu surede ele alınan konular arasındadır.
Hadîd Suresi’nde Nuh, İbrahim gibi bazı peygamberlerin kıssaları, Hz. İsa’nın peygamber konumuna gelişi ve İncil’in indirilmesi konu edilmektedir. Yaratılışın altı günde yaratılması bu surenin diğer konularından biridir.
Surenin ilk ayetleri tevhid ve Allah’ın sıfatları hakkındadır ve Allah’ın yaklaşık 20 sıfatını sıralar.
Surede gece ile gündüzün birbirini kovalaması ve her ikisinin mevsimlerin farkıyla kısalıp uzamasından bahseder bu da Allah’ın göklerde ve yerde kudret ve hakimiyetinin alametlerinin bir göstergesidir.
Aynı halde Kur’an’ın azameti ve özellikleri, mümin ve kâfir iki grubun kıyâmet günündeki durumları bu surenin diğer konuları arasında olup daha önce yaşamış Allah’a inanmayan insanların akıbetine de bu surede işaret edilmiştir.
Sure, insan hayatını beş aşamaya ayırır: Oyun, eğlence, süslenme, övünme, daha büyük zenginlik ve çocuklarda israf. Bu özellikler, farklı yaşlarda yaşamın aşamaları ile uyumludur.
Surenin önemli bir kısmı Allah yolunda bağış ve dünya malının ne kadar değersiz olduğundan bahseder. Ayrıca kısa olarak ilâhi peygamberlerin hedeflerinden biri olan sosyal adalet konusunu da değinmektedir.
Hadîd suresi dünyayı terk etmeyi ve sosyal inzivayı eleştirerek İslam’ın yolu ve Müslümanların yaşam tarzını bu yoldan ayırmıştır.