شکر داده‌ها و نداده‌ها + فیلم

 

دادن‌ها و ندادن‌های خداوند، هر دو دارای حکمت است. او پروردگار دانا، مهربان و بخشنده ماست و از دادن ابایی ندارد. بخشش از خزانه او نمی‌کاهد تا به آن دلیل از عطای به ما چشم‌پوشی کند. اگر چیزی به ما نداده از روی حکمت و علاقه‌ای است که به ما دارد لذا حضرت علی(ع) و فرزندان بزرگوار ایشان در دعاهای خودشان، هم به خاطر داده‌ها و هم نداده‌ها، خدا را شکر می‌کردند چون پروردگار به مصلحت ما دیده که چیزی به ما عنایت کند یا نکند لذا باید به خواست او راضی باشیم.

 

حضرت علی(ع) در ادامه پندهای شفادهنده خودشان به آن کسی که از ایشان درخواست موعظه کرده بود فرمودند، از کسانی نباش که «إِنْ أُعْطِيَ مِنْهَا لَمْ يَشْبَعْ وَ إِنْ مُنِعَ مِنْهَا لَمْ يَقْنَعْ» یعنی اگر  نعمت‌ها به او برسد سير نمى‌شود و در محروميت قناعت ندارد. حرص نقطه مقابل قناعت است و انسان را بیچاره می‌کند. امام کاظم(ع) فرمود: «مَثَلُ الدُّنْيا مَثَلُ ماءِ الْبَحْرِ كُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعَطْشـانُ ازْدادَ عَطَشا حَتّى يَقْتـُلَهُ» یعنی مَثَل دنيا، همچون آب درياست که تشنه هر چه از آن بنوشد، تشنه‌تر مى‌شود، تا آنكه او را مى‌كشد.

 

به همین دلیل حضرت علی(ع) فرمود از کسانی نباشید که اگر خداوند چیزی به شما داد باز هم حرص بیشتر داشتن آن را داشته و اگر خداوند ندادن چیزی را به مصلحت دانست قانع نباشیم. لذا به رضای پروردگارمان راضی باشیم.